Vandaag voor het eerst gyproc afgewerkt. Gisteren met Sil gyproc wanden gaan plaatsen en vandaag moesten deze afgewerkt worden.
Na de middag las ik het boekje over uitstel gedrag uit. Leuk boek. Interessante kijk op de dingen. Ik hou echt wel van filosofie. Misschien moet ik “De wereld van Sofie” toch nog eens proberen.
In het filmhuis speelde de een leuke film. Lekker romantisch.
Vandaag ben ik al minder stijf van de wedstrijd zondag. 20Km was lang en hard.
Vanmorgen om 9u werden we we bij de bank verwacht voor het openen van een zakelijke rekening. En blijkbaar is dit vooral een verdoken koffieklets. Daar was ik niet van op de hoogte. Sara blijk het goed te kunnen vinden met de verantwoordelijke voor zakelijke klanten. Want al gauw ging het over reizen naar midden Amerika en minder werken. Subtiel slaagde ik erin aan te sturen dit gezellige vrouwen geklets op een later tijdstip verder te zetten. Als zelfstandige moet je werken! En als je niet werkt moet je offertes en facturen maken. Of zo zit het toch in mijn hoofd.
Daarom gingen we na de bank maar eerst verder kletsen in de koffiebar. De voormiddag was toch niet meer te redden. De gebruikelijke koffiebar thema’s kwamen aan bod. Hoewel één vraag wel bleef hangen: heeft het Mechels stadsbestuur eigenlijk een visie op de toekomst van die stad. En zo ja, waarom merken we daar niks van?
De namiddag zat wel beter in mekaar. Ik kon heel wat zaken geregeld krijgen. Hoewel ik die facturen nu nog steeds niet verstuurd heb. Morgenvroeg, eerste werk! En daarna hardlopen. Want over 10 dagen is het de 20Km van Brussel. Spannend. Ik ben trouwens echt snel aan’t worden.
YES YES en nog eens YES!
Ik was er bang voor: zonder een echte degelijke training aan een marathon beginnen (Belangrijke noot: DOE DIT NIET en lees nog even verder). Toch heb ik door naar m’n gevoel te luisteren de juiste keuze gemaakt. En gewoon die 42Km rustig uitgelopen.
Het was geweldig. De marathon van Rotterdam is één van grootste van Nederland. Dat is te voelen in heel de stad. Overal waar het maar kan zie je de marathon. Op billboards maken merken reclame, in de metro zijn met stickers atletiekpistes aangelegd, in cafés zijn er speciale marathonacties, er hangen vlaggen,.. Dat is tof. Want het doet je er echt zin in krijgen om te gaan lopen.
Ik ben de marathon zonder veel verwachtingen gestart. Ik wist min of meer wat ik tijdens trainen kon aanhouden van tempo. Maar had geen idee of ik ik de laatste 10km zou kunnen houden. Een grote gok dus, maar een goeie gok! Ik heb gemiddeld een tempo van 5:12 gelopen. Wat uitkwam op 3u43min29sec (ongeveer). Vorig jaar in Antwerpen deed ik er 4u11min over. Ik heb ‘m dus 28 minuten sneller gedaan!
Morgen loop ik mijn tweede marathon. Na Antwerpen vorig jaar ga ik nu voor Rotterdam.
Nu ik dit schrijf besef ik plots dat dit eigenlijk best cool is. Ik denk dat niemand ooit gedacht had dat ik marathons zou gaan lopen. En dat ik het nog leuk vind ook. Ik hoor het mezelf zo vaak zeggen: “Jesus, sport wat bereik je daar nu mee?”. Als ik nog een rondje pinten bestel, terwijl de sportieveling zijn jas aantrekt om op tijd in bed te liggen. Een lange tijd heb ik dit echt niet begrepen.
Waarom jezelf zo moe maken? Waarom uren alleen onderweg zijn? Waarom zo afzien? Waarom je vrienden achterlaten op café? Waarom super vroeg opstaan? Ik heb er nog steeds geen antwoord voor. Of toch geen beter antwoord als: Waarom die andere dingen doen? Waarom lang in bed liggen stinken? Waarom uren tv liggen kijken? Waarom altijd iemand in de buurt moeten hebben? Waarom nachtenlang op café zitten?
Hardlopen doe je omdat je er van houdt en eigenlijk is er geen antwoord waarom.
In tegenstelling tot vorig jaar ben ik dit jaar echt super slecht voorbereid. Zo slecht dat ik mijn trainingsdagboek pas durf laten zien na de wedstrijd morgen. Want er zitten echt heel wat gaten in. Ik moet toegeven dat ik gewoon slecht getraind heb. Dit is geen zelfhandicappering (V. Franssen – Gedrag bedoelt om eigen prestaties te ondermijnen en zichzelf een excuus te bezorgen voor mislukking), ik heb de laatste maanden gewoon amper tijd gemaakt om te lopen. Waarom lees je in de post over het wolsack avontuur. En waarschijnlijk nog in andere post over waarom ik denk dat je tijd zou moeten maken om te sporten.
Morgen ga ik ontdekken of het volgen van trainingsprogramma’s een absolute must is voor een marathon. Mijn gevoel zegt vandaag van niet en dat ik het goed ga doen. Maar de kans bestaat dat ik op kilometer 35 gewoon crash en moet stoppen. Dan hebben we bijgeleerd! Ik ga er niet om wenen (uiteraard ga ik er wel om wenen).
Antwerpen is een relatief kleine marathon. Daarom wilde ik dit jaar beginnen met iets groter. Echt een keer het gevoel krijgen van zo’n groots event. Ik denk dat Rotterdam dan een goeie keuze is. Maar dat zullen we morgen zien!
Ik heb nu nog absoluut geen stress. Maar ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat zijn. Nu nog alles klaarleggen en het parcours nog eens grondig bestuderen.
Verslagje volgt later.
Wish me luck!
Het is een heel bewuste keuze: Ik stop met werken in het restaurant. Het was een probeersel en het bevalt me niet. Niks mis mee.
Vier maand geleden gooide ik me in een nieuw avontuur. De eigenaar van Il Cardinale, dat Sara uitbaat, vroeg me of ik verantwoordelijke wilde worden in een nieuw concept voor een restaurant. Een project, tijdelijk. Zonder het zelf goed te beseffen werd ik het gezicht van een nieuwe zaak in Mechelen. Hier echt over nadenken deed ik niet. Ik had wel min of meer in mijn hoofd hoe het er zou kunnen gaan uitzien en wat het zou worden. Maar eigenlijk lag er al veel vast. Te veel om er zelf mijn stempel op de zetten. Te veel mensen zijn betrokken in dit verhaal om een bepaalde richting uit te gaan.
Daarom hou ik ermee op. Dit is niet wie ik ben.
Het mag misschien anders lijken maar ik heb het toch moeilijk met discipline.
Deze blog (of moet ik het dagboek noemen) is hier het perfecte bewijs van. Op 1 januari maakte ik een paar afspraken met mezelf. Ondermeer een dagboek bijhouden. Niet dat het de bedoeling was elke dag iets te schrijven maar toch genoeg om een idee te geven wat er gebeurd en hoe 2016 een topjaar zal worden. En dat loopt tot nu toe niet altijd even vlot.
Vandaag is het maandag. En op maandag werk ik niet. Of toch niet voor het restaurant. Ik probeer te lezen en dingen te doen waar ik echt van geniet. Bij het begin van dit jaar beloofde ik mezelf ook om meer te doen. En ik besef nu dat niks doen ook nodig is om meer te doen. Uiteraard is niks doen niet letterlijk niks doen. Maar niks doen in de zin van lekker doen waar ik zin in heb. Ik ging daarstraks ontbijten om 11u in de Foom. Ondertussen las ik de weekend editie van de krant van vorig weekend. Een leuk stuk over relaties. Hoe je met een pragmatische kijk op een liefdesrelatie veel verder kan komen. Maar ook een artikel over de versleten tunnels in de hoofdstad.
Ondertussen zit ik in de Kaffe-ine. Nog even een koffietje voor ik weer naar huis ga. Het plan was om in de voormiddag deze post klaar te hebben. Dus ik doe het gewoon even hier. Minder afleiding hier. En ik las eens dat een koffiebar-atmosfeer goed voor de creativiteit is. Ha!
Gisteren besloot ik ook terug (net als vorig jaar) voor een alcoholloze periode te gaan. Mijn vrije dagen zijn me te kostbaar om ze te verspillen aan een beneveld zijn en hoofdpijn hebben. Daarom: Tot aan mijn eerstvolgende marathon (Misschien Rotterdam) geen G&T, bier of wijn.
Deal!
Vandaag ben ik gaan zwemmen!
De laatste dagen raak ik weer lastig uit bed. Lange dagen in het restaurant zullen daar wel voor iets tussen zitten. Ik moet bekennen dat laat gaan slapen en vroeg opstaan niet altijd even vlot als ik zou willen. Ik ben aanhanger van de ochtend. Maar als je dagen na mekaar niet voor 2u gaat slapen is dit lastig. Ik zit deze post te schrijven om 1u44. Eigenlijk zou ik nu beter meteen in bed kruipen. Maar de rush van de avondshift houdt me nog wakker. Wat een kut muziek ben ik hier trouwens aan’t draaien. Zo, Dilated Peoples, beter.
Omdat het vandaag een beetje lastig weer was had ik echt geen zin om te gaan hardlopen en roeien leek me ook zo onontbeerlijk. Toch als je alleen het water op gaat. Ik dacht nog even voor een fitnessproefles te gaan. Maar ik vind fitness zo stom (en vooral duur, voor iets stoms).
Het zwembad leek me een goeie optie. Lekker warm en toch een ietwat workout. Hoewel ik geen goeie (lees: geen) crawlzwemmer ben, kon ik mezelf toch lekker afmatten. En dat was wat ik wilde. 5x 10 banen bracht me op ongeveer 1250m, geen idee wat een schoolslag-zwem-training gewoonlijk inhoud, maar ik was heel tevreden. Ik vergat bijna mijn nieuwe zwembil in de douches. Zo vervelend dat ik tegenwoordig meer en meer vergeet. De ouderdom eist zijn tol. Ha!
Daarna mezelf lekker laten gaan in de Delhaize. Ik vind het vervelend dat ik vaak ‘s ochtends maar een half ontbijtje neem. Daarom heb ik ontbijt ingrediënten voor een heel leger gekocht. Jes! Morgen wordt leuk! Ontbijten, beetje werken, roeien, beetje werken en dan weekend!
Ciao!
