Geen zin in

Vandaag moet ik voor de laatste keer een lange loop doen: 32 kilometer.
En… ik heb er geen zin in.

Gisteren ben ik op tijd gaan slapen omdat ik er vanmorgen vroeg aan wou beginnen. Wekker stond om 6u. Maar het begon al slecht met echt niet uit bed geraken. Wanneer ik dan 3 kwartier later in de keuken stond merkte ik dat ik helemaal geen eetlust had. En ik moest echt wel iets eten. Drie en half uur loop je echt niet op een lege maag. Uiteindelijk dan toch een kommetje muesli met yoghurt naar binnen gespeeld. Vervolgens vond ik mijn Garmin niet.. Ik kon me ook absoluut niet herinneren waar ik ‘m gelegd had. Overal gezocht, naar Il Cardinale (waar ik werk) gelopen om daar te kijken. Niks..
Ondertussen merkte ik ook dat ik me eigenlijk veel te warm gekleed had. En dat het best winderig is. Dus dat eens de stad uit het toch koud kan worden.. Wat moet ik dan aan doen?
Plots bedacht ik me dan toch dat ik gisteren nog al mijn sportdata gesynchroniseerd had. Inderdaad, horloge in de kast met kabeltjes..

Ondertussen is het 9u en twijfel ik of ik de 32 kilometer nog even uitstel. Maar ik weet ook dat ik dat eigenlijk niet mag doen. Want trainingen mag je niet uitstellen. Of toch.. Misschien moet ik ze gewoon wisselen met een roeitraining. Vandaag Roeien, morgen lopen. Of ik loop ‘m gewoon dinsdag, zoals altijd.

Het is ook beginnen regenen.. (Niet waar hoor, maar het lijkt wel alsof het gaat beginnen)

De kaap van 30 kilometer

Het is me gelukt: 30 kilometer of 3u20 aan één stuk lopen! Om de een of andere reden is dit toch een mijlpaal voor mezelf. Waarschijnlijk zit je nu te denken, natuurlijk is dat een mijlpaal. Maar ik voel het vooral als een teken dat ik er klaar voor ben. Heel lang heb ik getwijfeld of het allemaal wel zo eenvoudig zou zijn als ik dacht. Ik herinnerde me de moment dat ik mijn eerste 10 km wedstrijd liep. In al mijn euforie zei ik toch: Ik ga een marathon lopen. Vandaag zijn we ongeveer 5 jaar later.

De Antwerp Marathon is 26 april. Ik heb dus nog een kleine 5 weken training voor de boeg. Maar ik heb er echt zo’n zin in. Het zal wel gek klinken maar dat ik er nu zit over te vertellen geeft me zo’n leuke buikkriebels.

Ik ben verslaafd… De loopdope heeft me te pakken. Loopdope! Zal ik mijn blog misschien zo noemen?!

De Marathon

Het is zover.. Ik heb de knoop doorgehakt: Ik ga een marathon lopen!

Ik was een paar weken geleden met Oli en Jessie in Amsterdam. We logeerden vlakbij de marathonlaan. Dit op zich vond ik al wel cool. Maar toen bleek dat er die zondag effectief de marathon van Amsterdam doorging was ik helemaal verkocht. Ik was vroeg wakker en had ik mijn runners bij gehad, was ik een toertje gaan doen. Zoveel zin had ik er opeens in.

Garmin vs. Polar

Ik ga de komende dagen de Garmin 210 die ik van een vriend leen uittesten. Dit type komt qua features ongeveer overeen met mijn Polar RS200. Met als grote verschil er een gps ontvanger in zit.

De eerst indruk is dat het synchroniseren al stukken vlotter verloopt. (Oké, het is een nieuwer toestel) En dat de interface van Garmin Connect een stuk cooler is. Nu gebruik ik Runkeeper om mijn loop en roei data bij te houden. Maar omdat ik het vertik om een betalende account te nemen heb ik eigenlijk weinig tot geen inzicht in goed ik bezig ben. Het gebruik van het horloge vind ik meteen al een stuk minder handig. Maar dit kan wel aan mij liggen. Ik ben al jaren gewend aan de interface van Polar.

Wat ik vooral wil weten is of dit horloge me het makkelijker zal maken mijn sportdata te analyseren. Benieuwd of ik voor Garmin zal kiezen of gewoon bij de oeroude klassieker blijf.

2 Dagen te gaan..

10Km, Dwars door Mechelen. De wedstrijd waarmee ik vier jaar geleden de smaak echt te pakken kreeg. Niet te de leukste, want eigenlijk is het een rotparcours. Maar gewoon tof om te doen. Een prestatie leveren in je eigen stad is toch net iets meer. Je hebt zonder er iets voor te doen een handvol extra supporters. Want ook al sport ik voor mezelf, het blijft leuk om aan je omgeving te laten zien wat je kan.

Vorig jaar heb ik de wedstrijd met koorts gelopen. Dat was echt ellende. Dit jaar ben ik in form. De combinatie roeien en hardlopen heeft mijn conditie toch een niveau hoger gebracht. Ik heb er een goed gevoel bij. En ik ga deze keer voor een sterkte tijd.

Glimlachend denk ik terug aan de tijd wanneer ik me afvroeg of ik het zou kunnen uitlopen. Nu ben ik zelf degene die aan iedereen zegt: Iedereen kan 10K uitlopen.

In mijn laatste tempotraining kon ik zonder al te veel problemen 4min/km aanhouden. Dus ga ik al uit van onder de 40min te blijven. En neem dat je in een wedstrijd toch altijd nog een beetje beter presteert. Gebaseerd op mijn tijd van de 10 Miles in April zou ik op 43:29 finishen. Maar mijn conditie is nu stukken beter. Dus hoop ik stiekem op 35min.. (Het parcours is tenslotte ook maar 9.8km)

Mijn laatste week zag er zo uit:
Zaterdag: 20km 70%
Maandag: Interval 5×1000 3:45min/k 300m rust
Dinsdag: Roeien: 14km
Woensdag: 10km/1u 70%
Donderdag: Roeien: 16km
Vandaag: 45min tempo
Zaterdag: 30min joggen

En voor wie zondag niet weet wat doen.. Wedstrijd start om 15u richting Muizen en dan terug door Mechelen met de finish op de Grote Markt.

Row row row.. your boat… HARD!

Ik had het plan om minder te lopen vooral omdat ik met de vraag of ik eigenlijk wel het risico wil nemen om een sport te beoefenen die eigenlijk niet zo heel gezond is. Want hoe je het ook draait of keert, we zijn niet meer gemaakt om deze afstanden te hardlopen. En op korte termijn kan het een heel gezonde plaats in ons leven hebben. Maar het is een zeer belastende impact-sport. Er zijn veel zondere alternatieven!

Zo ben ik nogal toevalling bij roeien terecht gekomen. Een half jaar geleden had ik er eigenlijk nog niet van gehoord, ondertussen probeer ik drie maal per week in een roeiboot te zitten. Het is een fantastische sport, heel gezond en niet (te) belastend voor je lichaam. En lekker verslavend. Hier in Mechelen heb ik dan ook nog het geluk vlakbij de mooiste roeibaan van België te wonen.

Blessures zijn om te rotten!

Lang heeft het niet geduurd..

Geleerde les: Nieuwe schoenen doen geen wonderen. Omdat ik al weer bijna 1000km mijn loopschoenen gedaan had besliste ik maar eens op zoek te gaan naar iets nieuws. Het beste is er na die afstand meestal wel af. Ik begon ook het gevoel te krijgen dat de zachte pantoffels die ik eerst had nu na lange afstanden meer op zware klompen waren geworden. En omdat het plan was om toch naar langere afstanden te gaan wou ik dit goed doen.

Ik kwam toevallig de runners world tegen waarin een aantal sportwinkels aangeraden werden die goed advies leveren als het op loopschoenen aankomt. Ik koos eerder toevallig voor Topsport in Lebbeke, in de buurt van Aalst. Niet dat ik perse zo ver wil gaan voor schoenen, maar ik was in de buurt. Leuke winkel, beetje oubollig, maar ze hebben er wel echt veel. Wanneer je er voor schoenen komt word je geholpen door man waarvan het lijkt dat hij je niet echt schoenen wil verkopen. Voor mij is dit een eerste, goed indruk.

De loopanalyse op een loopband leerde me dat ik een beetje overproneer. Kort gezegd betekend dit dat je op de binnenkant van je voeten loopt. En daarom worden er dan schoenen aangeraden die op die plaats een beetje meer ondersteuning geven.. (Ik hoop dat ik het juist begrepen heb) Volgens de loopwinkelman kon dit mijn eerdere blessures ook perfect verklaren.

Alles leek goed, ik was blij; de nieuwe Acics GT2000 sluiten veel beter aan dan mijn oude Nike Pegasus weet ik veel wat. Nieuwe spullen zijn gewoon super leuk en ik ging er meteen weer tegenaan. Maar misschien iets te hard. Na 3 tochtjes op mijn nieuwe werkbeestjes: heel veel pijn in die spier vooraan aan je onderbeen. Ik heb geen zin om helemaal te zitten beschrijven wat er juist aan de hand is (Wat dat weet natuurlijk niemand), maar lopen doe ik al twee weken niet meer. En dat is rot! Ik heb het gevoel dat dit soort dingen steeds gebeuren als je op een goed punt bent gekomen. En nu ik dit zit te schrijven denk ik plots: Is dit misschien het moment dat ik overmoedig wordt. Want ik moet stiekem toegeven dat ik weer een paar keer van mijn schema afgeweken was en aan mijn lange trainingen zo nu en dan een paar kilometertjes aanbreide. Goed ik hou het voorlopig op eigen schuld dikke bult!

Gelukkig kan ik mijn conditie een beetje op peil houden: roeien en verhuizen! En zoals altijd gezegd wordt: Zwemmen.. Maar ik kan niet goed zwemmen. Schoolslag is te belastend en crawlen ben ik echt heel slecht in. Dus als iemand me dit wil leren, laat je horen!