Omdat het niet altijd over sporten moet gaan, doe ik eens een muzikaal intermezzo: Lowlands! Het lopen en roeien heeft nu toch een tijdje stil gelegen.
Twee jaar geleden overtuigde een vriendin in Amsterdam me om een keer naar Lowlands te gaan. Dat viel vorig jaar zo goed in de smaak dat we dit jaar terug gingen. Hoewel ik eigenlijk te veel werk voor mijn eindwerk had ging ik toch. Ja dom. Neen je leeft maar één keer.
Waarom het zo leuk is? Geen idee. Ik kan het goed vinden met Nederlanders en misschien maakt dat het voor mij een leukere beleving. En ik denk dat ze in Nederland beter zijn in dit soort dingen te organiseren. En het ook allemaal niet té serieus te nemen.
Waar luister ik na Lowlands nog dagelijks naar, een lijstje:
- Tame Impala: Gewoon goed. Laatste cd beluisteren.
- Ben Khan: Hij maakt het waar. Leren kennen door het nummer Youth
- Howling: Er moet maar “The Acid” ergens in de beschrijving vermeld worden en ik ga kijken. Heel knappe show!
- Lapsley: Ontroerend mooi. Heeft nog geen album. Het nummer ‘Hurt me’ is de moeite!
- Viet Cong: Meteen gezien na Tame Impala. Kon niet beter op mekaar aansluiten. Rock
- Kendrick Lamar: Ik had geen idee wat ik hier van moest verwachten. Maar zijn laatste cd vond ik echt heel goed. Zijn live preformance vind ik nu geweldig.
- Fuzz: niet met de volle aandacht gezien maar achteraf blijkt dat ik het echt wel goed vind.
En om er toch nog een beetje iets sportiefs aan te koppelen: Er is onlangs een onderzoek uitgevoerd naar het effect van muziek op je looptempo. En zoals ik altijd al zeg: Muziek heeft een positief effect op je prestatie. Maar zorgt er ook voor dat je een tempo aanneem dat misschien niet op jou maat is. Want de grootste fout die steeds gemaakt wordt is niet het juiste tempo.
Dus Howling in je oortjes!
